vrijdag 15 juli 2011

Dag 10: 24 juli Big Bend N.P. (TX) 114 mijl



Big Bend is een van de grootste, maar ook een van de minst bezochte Nationale Parken van de USA. De lage bezoekersaantallen zijn vooral te wijten aan de afgelegen ligging; de dichtstbijzijnde stad van enige betekenis is El Paso, 300 mijl ten noordwesten van Big Bend. De auto’s die wij deze dagen tegenkomen zijn op 2 handen te tellen. Het park dankt zijn naam aan de scherpe bocht in de Rio Grande, de rivier die precies op de grens van de Verenigde Staten en Mexico ligt en die over een afstand van 190 kilometer de zuidgrens van het park vormt. Vandaag willen we naar het oostelijke deel van het park, maar eerst nog even tanken. Het is een goede gewoonte van ons om met een volle tank een nationaal park in te gaan, maar gisteren is dat er bij in geschoten. We gooien de tank vol en betalen daar natuurlijk de nationale-park-prijs voor. Dan rijden we door naar Rio Grande Village, een mooie naam voor een winkeltje, een camping en een visitor center dat alleen in de winter geopend is. Van een winkeltje moet je je in Big Bend niet te veel voorstellen: 1 zak aardappelen, 3 pakjes brood, wat bier en een wand vol souvenirs is hetgeen waar alle toeristen, inclusief de campinggasten het mee moeten doen. We lopen hier de natural trail die op de camping begint en die ons naar de Rio Grande brengt. Hoewel we vooraf wisten dat de rivier hier niet zo heel breed zou zijn, valt het toch tegen als je het ziet. Voordeel is dat we de overkant, Mexico, goed kunnen zien. We vervolgen onze trail die ons leidt naar een mooi overview point op een berg. Aan de overkant zien we een Mexicaan die op een ezel zittend een hele kudde geiten in het gareel houdt, maar we zien ook de Rio Grande, het Sierra del Carmen gebergte in Mexico, het Mexicaanse dorp Bouquillas en de Chisos Mountains in de USA. We kijken nog even bij de Daniels ranche en gaan dan naar de Boquillas Canyon. De Boquillas Canyon is een van de drie plaatsen in het nationale park waar de Rio Grande door een uitgeslepen nauwe kloof gaat. Op de parkeerplaats staat zowaar een auto: de eerste die we vandaag zien. De trail is eenvoudig maar de hitte, het is inmiddels een eindje door de 40 graden, maakt het toch inspannend. Onderweg zien we, net als bij de natural trail, kralen beestjes en stenen liggen met een bordje erbij dat het verkocht wordt om de Mexicaanse schoolkinderen uit Bouquillas te helpen. Er staat een glazen potje bij waar het geld in kan. Als we verder lopen en bij de Rio Grande aankomen staat daar een Mexicaan te zingen en natuurlijk heeft hij ook wat prularia liggen die voor een paar dollar te koop zijn. We lopen door en hij vraagt nog even of we van plan zijn wat te kopen op onze terugweg, nee dat zijn we niet. Hierop pakt de man zijn bootje dat in het riet lag en vaart naar de Mexicaanse kant van de Rio Grande. Daar zien we dat er nog 3 compagnons van hem zijn en later zullen we het tafereeltje snappen. Een van de mannen staat met de verrekijker op de uitkijk en kan zo, vanaf Mexico, zien of er een auto op de parkeerplaats stopt. Dan vaart het bootje naar de Amerikaanse kant en wordt het zingen ingezet. Even later zien we dat twee van de 4 mannen naar de Amerikaanse kant komen en zich verdekt opstellen en met een walkie talkie nog meer details van de toeristen doorgeven. 4 man die er een dagtaak aan hebben en zeker op een dag als vandaag met bijna geen toeristen in het park , blij mogen zijn als ze 15 dollar zullen verdienen en daar dus het risico voor nemen om illegaal naar de USA-kant te komen.
Hoewel het water in de rivier laag staat, is het toch veel te hoog om de canyon in te lopen. We lopen zover we kunnen en zien nog wat wilde paarden. Het is er heerlijk relaxt. Op de terugweg naar de auto begeeft Esmée’s hiking-schoen het. De zool hangt opeens alleen nog maar aan de voorkant vast, en flappert verder bij iedere stap die ze zet. De binnenkant van de schoen heeft ook zijn beste tijd gehad en voor we bij de auto zijn is de schoen uit elkaar gevallen en loopt ze op haar sok. Gelukkig hebben we een tas met schoenen bij ons en kan Esmée als een echte Amerikaan op witte gympen verder. Gelukkig hebben we het hier op een korte trail met een redelijke ondergrond gehad, het zou echt anders geweest zijn als dat volgende week in de Bisti Badlands zou gebeuren.
Vervolgens gaan we naar de hot spring waar we even willen badderen. Onderweg zien we allerlei cactussen en sommigen hebben wel een heel bijzonder kleur.Op het parkeerterrein worden we gewaarschuwd voor inbrekers, mogelijk wordt er gedoeld op de Mexicanen die ook hier de rivier oversteken. Het water in de rivier staat zo laag dat de hot spring een groot modderbassin is, we keren snel om naar de parkeerplaats. Onderweg naar ons hotel stoppen we nog even bij een picknickplaats voor een gezonde boterham en een 0%-vet Yoghurtje en keren dan terug naar het motel. Het is behoorlijk warm dus gaan we even relaxen: het hotel ligt in de bergen en daar is het met 30 graden lekker koel.
Om 17.00 uur is er bewolking gekomen en kunnen we weer op pad. Allereerst lopen we een deel van de Lost Mine Trail, waar we een groots uitzicht hebben over het park. We worden volop gewaarschuwd voor mountain lions & beren die momenteel actief zijn –er zijn zelfs wegen voor afgesloten- maar wij zien ze niet. Dan gaan we nog naar Balanced Rock. Hiervoor moeten we over een 7 mijl lange dirtroad rijden, die goed begaanbaar is. Jos leeft zich helemaal uit en de witte auto is inmiddels niet meer wit. Aan het einde van de weg moeten we even goed kijken waar de trail begint want die is niet aangegeven maar gelukkig is er ooit iemand geweest die op het bord van een andere trail de Balanced Rock heeft aangegeven. De eerste mijl is vlak en gaat over een zandpad, dan gaan we ¼ mijl snel omoog en klauteren we tussen enorme rotsblokken om uiteindelijk bij dé steen uit te komen. Er is een mooi uitzicht op de Rock, maar ook er onderdoor. We genieten volop en moeten helaas snel terug richting de auto want vanaf 20.00 uur valt de avond in en wordt het snel donker. We eten op de eigen veranda met een goed glas merlot van de Sister Creek winery en uitzicht op de mountains. Super!

Reageer hier