vrijdag 15 juli 2011

Dag 13: 27 juli Carlsbad (NM) - Alamogordo (NM) 200 mijl



Na het ontbijt op de hotelkamer rijden we alweer voor de 3e keer naar het Carlsbad Cave National Park. De 27 mijl (44 km) enkele reis, rijden we alsof het niets is. Kilometers maken gaat in de VS ongemerkt. Onderweg pakken we natuurlijk nog een geocache mee: onze eerste in New Mexico waar we dus een virituele souvenir mee verdienen.
Carlsbad Caverns is een van de meest uitgestrekte en mooiste grottenstelsels ter wereld; er zijn inmiddels meer dan 100 verschillende grotten in kaart gebracht. We starten met de Natural Entrance Tour. We lopen de grot binnen via de natuurlijke ingang van de Bat Cave waar gisteravond de vleermuizen uit kwamen vliegen. Vandaag laten zij zich, op dit zonnige tijdstip niet zien, Via een smal stijl pad, dat net werd ontdaan van de vleermuizenpoep, dalen we af de grot in. We zien verschillende uitzonderlijk mooie druipsteenformaties van stalagmieten, stalactieten, kolommen, drapperingen en zogenoemde popcorn.
Een stalagmiet is een druipsteenpilaar van calciet die vanaf de grond omhoog gegroeid is. Het water dat uit de stalactieten druipt, valt op de vloer. Door de schok slaat het calciet in het water neer en de rest vloeit weg of verdampt. We komen ook langs de Iceberg Rock waar duizenden jaren geleden een rots van meer dan 200.000 ton naar beneden is komen vallen. Het is bijna onbegrijpelijk dat er niet vaker grote stukken naar beneden komen of dat de grot niet instort, zo groot is die.
Uiteindelijk komen we in de Big Room de grootste grot van Carlsbad Caverns, en de grootste ondergrondse ruimte ter wereld met een totale grondoppervlakte van 33.000 m². Er lijkt geen einde aan te komen aan de lange wandelpaden door de big cave en overal waar we kijken is het prachtig. De wandeling door de grote zaal is 1.2 mijl! We hebben in de vakanties naar de VS al vaker grotten bezocht maar deze is zonder twijfel de mooiste. Als we deze als eerste gezien zou hebben, zouden de andere tegen gevallen zijn. Je mag de druipstenen niet aanraken en op verschillende plaatsen hangen telefoons waarmee je meteen wangedrag als het spuiten van graffiti of het aanraken van de stenen kan melden. Jos is bij het fotograferen erg creatief met het zoeken van iets dat als statief kan dienen. Soms is het de railing, soms een bordje en met enige regelmaat een stuk druipsteen. Gelukkig vindt niemand het nodig om de telefoon te pakken en dit te melden. Na een goede 2,5 uur verlaten we de grotten en rijden wederom terug naar Carlsbad. Hier doen we wat boodschappen bij de Walmart want de voorraad van 60 halve liter flesjes water is zogoed als op en het belooft vandaag weer warm te worden. Nog even tanken en dan weer op pad.
Allereerst rijden we naar Artesia, een dorp dat precies voldoet aan ons beeld van een typisch Amerikaans dorp. Het is het dorp waar ook het liefje van Henry McCarty, alias William H. Bonney, alias Billy the Kid, woonde. Ze hebben een standbeeld voor haar opgericht. We bezoeken de country-store en een grote antiekwinkel waar we nog twee leuke boeken meenemen die tezamen toch wel € 0,93 kosten. We zijn weer echte big-spenders. Daarna vervolgen we onze weg over de highway 82. Het landschap aan het begin van de weg is weids en dor, later als we het Lincoln National Forest bereiken wordt het groen en dan bereiken we het dorp Cloudroft. Dit dorp was al in Artesia aangegeven en daar begrepen we niets van omdat het op de kaart maar een klein stadje is en Alamogordo, dat veel groter is, niet genoemd werd. Als we er aankomen begrijpen we het al snel: Cloudroft is een wintersportgebied en zo toeristisch als het maar kan. Wij rijden door naar Alamogordo waar we besluiten te overnachten. Dit is de eerste keer deze vakantie dat we niet ‘s ochtends al een hotel hebben geboekt maar er zijn hotels genoeg en we vinden een mooie kamer bij Motel 6. We koelen wat af in het zwembad, drinken een biertje op het zelfgemaakte terras voor de motelkamer met stoelen van het zwembad en eten dan een hapje bij het buurrestaurant. ‘s Avonds begint het stevig te regenen en we vragen ons af wat het effect zal zijn van de regen op de White Sands waar we morgen naar toe gaan. Volgens Jos wordt het zand er mooi glad van terwijl Esmée inschat dat je allemaal afdrukken van de regendruppels zal zien. Morgen zullen we zien hoe het zand erbij ligt.
Patricia & Jurgen goede vakantie, jullie gaan toch nog weg he? en Netje, zelfs hier in de USA heb ik nog iets leuks gevonden. Laat Bert maar alvast zijn fiets klaarzetten voor een ritje naar St. Willebrord. Ik zal je de info vanavond mailen :-)

Reageer hier