Na een heerlijk ontbijtje bij de Days Inn gaan we op pad voor de Gauadalupe Mountains NP. Guadalupe mountains liggen op de grens van Texas en New Mexico. De mountains zijn het toneel geweest van flinke gevechten in de geschiedenis, zowel tussen de Apaches en de buffalo-jagers als van de Apaches tegen de ranchers. De rit erheen duurt iets meer dan een uur en in dat uur komen we een tegenligger tegen. Het is een verlaten gebied met hele grote ranches en een landschap dat eindelijk een beetje begint te lijken op wat we eigenlijk in heel Texas hadden verwacht: prairies en woestijn. Texas blijkt uiteindelijk voor het grootste gedeelte te bestaan uit heel groene landschappen; gras, bomen en struiken waar we zand en cactussen hadden verwacht.
Vlak voor de Guadalupe mountains zien we de bordjes dat we de tijdgrens gaan passeren en dat we een uurtje extra in de deze dag krijgen: Mountain time.We hebben ons voorgenomen om vandaag wat trailtjes te lopen in de Guadalupe mountains om nog wat aan onze conditie te gaan doen. We melden ons bij het visitorcenter en horen daar dat er een redelijk eenvoudige trail is met prachtige birds and springs met een grote kans dat we javelina's (de varkentjes die we eerder al zagen), herten en bijzondere vogels zullen zien. Ze starten bij Frijole en heten daarom ook de Frijole foothill trails met de Smith and Manzanita Springs.
Het is een wandelingetje van iets meer dan een uur, eerst heuvelopwaarts en daarna via een "loop" terug naar het beginpunt. We horen een enkel vogeltje, maar zien er geen en we zien al helemaal geen herten of javelina's. De bronnen blijken uiteindelijk kleine poeltjes met water. Wat we heel bijzonder vinden zijn de bomen die blijkbaar hun bast verliezen en dan een rode stam en takken krijgen; dat hadden we tot nu toe nog niet gezien. De wandeling op zich was prima, maar we hadden er iets meer verwacht van het natuurgehalte.We gaan door naar het volgende punt van het park bij McKittrick om daar een canyon-wandeling te gaan maken. De wandeling is redelijk vlak, waarbij we verschillende keren een klein stroompje oversteken; ook hier blijkt dat het al tijden niet geregend heeft. Bij een canyon denken we altijd aan steile rotswanden, maar deze canyon heeft brede glooiende heuvels aan beide zijden.
In twee uurtjes tijd zijn we heen en weer door de brandende zon gewandeld - later blijkt dat Jos zich toch niet goed heeft ingesmeerd tegen de zon en verbrand is op zijn kuiten - maar op zich was het geen zware wandeling. We vinden ook dit traitje in McKittrick canyon een beetje tegenvallen. Maar goede lichaamsbeweging was het wel want we hebben vandaag weer zo'n 12 km gelopen. Vorige week per auto met airco van shoppingmall naar foodcourt, deze week lopen de in de volle zon met een picknickje.We gaan op weg naar de eindbestemming van vandaag: Carlsbad NM. Zodra we de staatsgrens overschrijden komen we in een ander landschap terecht, droger, zanderiger en meer woestijnachtig. Dit hadden we eigenlijk in Texas verwacht. En met de droogte en de hitte zien we ook een verschijnsel terug dat erbij hoort: stoftornado's, ook wel "dusters" genoemd. In Arizona hebben we er veel gezien, maar hier zijn ze een stuk groter in doorsnee.
Vlak over de staatsgrens liggen de Carlsbad Caverns, grote grotten die je kunt bezoeken en die huisvesting bieden aan honderdduizenden vleermuizen. We zijn wat laat voor de grotten en te vroeg voor de "bat flight", maar besluiten toch even bij het visitorcenter langs te gaan om te informeren hoe laat de vlucht van de vleermuizen verwacht wordt. Iedere avond verlaten de vleermuizen de grot en dat verschijnsel is een bezienswaardigheid dat we niet willen missen. Wat we niet wisten is dat de grotten op flinke afstand van de weg liggen zodat we flink wat mijlen moeten maken om de informatie te krijgen die we willen hebben. We rijden door een gebied met verbrande heuvels ten gevolge van een brand die op 12 juni van dit jaar drie dagen heeft geduurd. Een groot deel van het gebied is totaal vernietigd en ziet er zwart en troosteloos uit. Men vermoedt dat een hete uitlaat het droge gras - het heeft hier al 9 maanden niet geregend - in vlam heeft gezet.
Nadat we de informatie gekregen hebben die we wilden - de bat flight wordt om half acht verwacht- rijden we het park uit om een flinke stoftornado op een tiental meters afstand te zien. Omdat het in het verbrande gebied is, lijkt het alsof er een flinke rookwolk uit de grond oprijst; we zijn er behoorlijk van onder de indruk.Omdat het een flink eind rijden is van de grotten naar Carlsbad en we datzelfde stuk straks ook weer moeten rijden zoeken we een eettent waar we vlot geholpen zullen worden. Met de Amerikaanse stijl van eten - alles moet snel en je hebt de rekening al op tafel voordat je het hoofdgerecht opgegeten hebt - verwachten we dat dit geen probleem moet geven. En dat blijkt ook zo te zijn. We eten bij de Red Chimneys BBQ-pit en binnen een half uur hebben we gegeten. Het is een familierestaurant barbecue-stijl met een houthakkers-inrichting en vlotte bediening. De prijs-kwaliteit verhouding is prima.
Met een vol buikje gaan we op weg naar de Carlsbad Caverns bat flight. In het amfitheater is eerst een toelichting van een ranger op dit hele verschijnsel, maar voordat hij zijn hele verhaaltje heeft verteld begint de verklikker in de vleermuizen-grot signalen af te geven en zijn we getuige van een heel bijzonder gebeuren: de vleermuizen komen naar buiten, vliegen tegen de klok in enkele rondjes voor de grot om vervolgens in een lange sliert boven het landschap te verdwijnen op zoek naar voedsel. Indrukwekkend om tienduizenden vleermuizen gedurende bijna en half uur uit de grot te zien komen. Als we terugrijden is het inmiddels donker geworden en zijn we nog steeds onder de indruk van dit verschijnsel. Jammer dat je er geen foto's of video's van mocht maken.
Reageer hier
